Sora, nooit nog honger
We zijn het vergeten wat het betekent om honger te
hebben. Om de haverklap worden we
volgepropt met Italiaanse pizza’s, pasta’s en zoetigheden. En vandaag mochten we dan nog eens Italië van
zijn zomerse kant zien, inclusief een afwisselend berglandschap en uitnodigende
zandstranden en rotsige baaien.
Daar hadden we wel meer dan anderhalf uur bus voor over. En het begon nog met een stevige wandeling
ook, met als hoogtepunt (letterlijk) een antiek mausoleum. Maar daarna ging het alleen nog maar bergaf
(ook letterlijk) tot in het middeleeuwse Gaeta, een zomerszoet stadje aan de
azuurblauwe Middellandse Zee. Om ons te
verwennen hadden onze gastheren
(eigenlijk dames) bovendien een privéstrand ingehuurd. En was het water nog meer dan fris, toch
genoten we van zon, zee en strand.
De terugreis gebruikten we voor ferme Italiaanse gezangen en
een hazenslaapje. Want zo stilletjes aan
beginnen de gevulde dagen en kortere nachten toch wat hun tol te eisen. Morgenochtend mogen de leerlingen naar de les
en de leerkrachten naar het vergaderlokaal.
Iets ernstiger dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten